Gisteren samen het Hanneke al héél vroeg naar het Weerterbos getogen. Toen we aankwamen bij de wildtoren was het noch aardedonker en behoorlijk koud. Gelukkig hadden we warme koffie meegenomen. Na drie uur wachten hadden we nog steeds niets waargenomen van de edelherten. We begonnen al te twijfelen om terug te gaan naar huis. Maar plotseling hoorden we een Edelhert-Bok vlak bij ons burlen. En even later stond hij daar in het zonlicht.

Hij voelde zich op geen enkele wijze bedreigd en wij konden vanaf de toren prachtige foto's maken. 

Voordat hij ging drinken keek hij nog eens schuchter rond.  Daardoor kon ik ook het zonlicht heel mooi op zijn vacht vastleggen.

Ook en-profiel een heel mooi plaatje.

De kust was veilig, dus hij kon rustig drinken.

Maar bleef al die tijd alert.

Totdat hij ver weg een ander hert hoorde burlen. Plotseling was hij heel alert.

En liep voorzichtig in de richting van het burlende geluid. 

Om heel dicht bij schuilplekje zelf ook een flinke burl ten beste te geven. 

Even verderop ging de bok met zijn gewei heen en weer om kenbaar te maken dat dit zijn territorium is! 

Zeer imposant!!

Eindelijk zagen we ook het andere Edelhert. Het leek erop dat ze elkaar zouden gaan opzoeken.

Na verloop van enige tijd zien we de twee bokken met elkaar in zeer heftige strijd. Een enorm gekletter van geweïen. Jammer genoeg stonden ze erg ver weg. Maar het schouwspel was er niet te minder indrukwekkend om.  

Onderweg terug naar de Daatjeshoeve zien we plotseling nog een prachtige bok in het bos staan.
Een mooie afsluiting van een geweldige ochtend! 

Edelhert imponeert door zijn prachtige gewei en het burlen.